مقایسه سلامت روان دانشجویان سال های اول و آخر دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی رفسنجان بر اساس آزمون scl۹۰ در سال ۱۳۹۱

gte vml 1]> چکیده زمینه و هدف: سلامت روان یکی از ابعاد مهم سلامتی محسوب می شود. سلامت روانی دانشجویان علوم پزشکی به لحاظ مرتبط بودن آن ها با سلامت جسم و روان انسان ها، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سلامت روان دانشجویان سال های اول و آخر دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی رفسنجان انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی که در نیمسال اول سال تحصیلی 1392-1391، دانشجوی سال اول یا آخر بودند، بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه دموگرافیک و پرسش نامه استاندارد scl90 جمع آوری گردید. با توجه به نمره قابل اکتساب (332-0)، وضعیت سلامت روانی در چهار طبقه: فاقد اختلال روانی (84-0)، اختلال روانی خفیف (168-85)، متوسط (253- 169)، و شدید (332-254) طبقه بندی گردید. در ﻫﺮ یک از ابعاد، میانگین نمره 1-0، 2- 01/1، 3- 01/2 و 4- 01/3 به ترتیب به عنوان فاقد اختلال، اختلال خفیف، متوسط و شدید در نظر گرفته شد. اطلاعات توسط آمارهای توصیفی، آزمون دقیق فیشر، t مستقل و مجذور کای تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: تعداد دانشجویان شرکت کننده در مطالعه 250 نفر بود. میانگین و انحراف معیار نمره سلامت روان دانشجویان مورد بررسی 20/46±13/65 به طوری که در دانشجویان سال اول 54/50±56/71 و در دانشجویان سال آخر 65/29±41/50 محاسبه گردید (001/0=p). شایع ترین اختلالات روانی در دانشجویان، افکار پارانوئیدی، وسواس اجباری و حساسیت در روابط بین فردی و ارتباط جنسیت با سلامت روان معنی دار بود (031/0=p). نتیجه گیری: دانشجویان سال اول نسبت به دانشجویان سال آخر، و دانشجویان دختر نسبت به دانشجویان پسر نیاز به حمایت بیشتری جهت ارتقاء وضعیت سلامت روان دارند. این امر اتخاذ تدابیری جهت شناخت عوامل مؤثر در بروز اختلالات روانی و بکارگیری اقداماتی جهت برطرف کردن آن ها را ضروری می سازد. واژه های کلیدی: سلامت روان، دانشجویان، scl90، سال اول، سال آخر